Zrób pół

Żaden styl życia nie jest idealny przez 100% czasu. Goniąc za ideałem, chcemy jego osiągnięcia w całości, zapominając, że czasami warto zrobić tylko połowę.

Feb 08, 2025

08/02/2025

Do napisania tego wydania zainspirował mnie jakiś czas temu Marek Jankowski w jego newsletterze. Jak to zwykle bywa u twórczej duszy, zapisałem sobie tę inspirację w banku pomysłów, a w tym tygodniu przyszła pora, aby do niej wrócić.

Marek podzielił się krótką scenką z jego codziennego życia:

Codziennie rano robię 7-minutowy trening. Ale tej nocy źle spałem i nie miałem siły. Gdy Ania zapytała, czy idę ćwiczyć, powiedziałem, że sobie odpuszczam.
– Zrób pół – powiedziała.
W pierwszej chwili nie zrozumiałem. Więc wyjaśniła:
– Jeśli nie masz siły na cały trening, to zrób połowę. Ja tak robię, kiedy mi się nie chce. Lepsze pół niż nic.
Zwlokłem się z łóżka. Gdy zacząłem się ruszać, organizm się rozbudził. W efekcie zrobiłem trening do końca.
Wystarczyły dwa słowa:
„Zrób pół”.

Połowa

W świecie, w którym większość z nas wiedzie dwa życia – online i offline – coraz częściej ulegamy uwodzeniu maksymalizacji. I piszę to do Ciebie gość, którego motywem roku jest właśnie ona, ale spokojnie – nie zabieram w podróż, tylko mapy i nazwy stacji docelowej. Zawsze mam przy sobie także kompas.

Żaden styl życia nie jest idealny przez 100% czasu. Uwielbiam mieć kilka dni w roku na relaks wśród norweskich gór. Mam tę możliwość, aby zaplanować sobie miesiąc odpoczynku z góry i poukładać sprawy zawodowe w taki sposób, aby w jego trakcie moja głowa miała tryb całkowitego odcięcia, choć i tak – jak to u twórców bywa – ciągle wpada do niej jakaś nowa błyskotka. Dziś jednak nie o tym.

O ile bowiem cenię sobie ten czas relaksu, nie chciałbym tego robić codziennie, ani nawet przez większość dni.

Kiedy jeszcze pracowałem na etacie, miałem takie okresy, w których pędziłem na pełnych obrotach i osiągałem bardzo wiele, ogromnym kosztem. Ale bywały też lata, w których byłem dość leniwy i poprzestawałem na minimalnym wysiłku. Okazywało się, że był nie tylko wystarczający, ale po prostu z czystego lenistwa odsiewał skłonność do mówienia: „Jestem zajęty”, a wyostrzał skupienie na konkretnych działaniach: „Pogadajmy o tym jutro przed południem, ponieważ teraz pracuję nad XYZ i to mój priorytet”. Leniwy nadal jestem, choć oceniając z zewnątrz, prawie nikt mi w to nie wierzy. To jednak temat na osobne wydanie.

Nauczyłem się, że główną przeszkodą w osiąganiu wyników nie jest to, czy warunki zewnętrzne są sprzyjające lub niesprzyjające, ale to czy jestem w pełni zaangażowany, konkretny i konsekwentny.

Gdybym na starcie podcastowej drogi, w 2017 roku, założył sobie, że muszę nagrać ponad 350 odcinków – nigdy bym tego nie zrobił. Założyłem 10. W ten piątek wyszedł 373. odcinek.

Gdybym osiem lat temu chciał od razu przebiec maraton, nie wstałbym nawet z łóżka, mając ponad trzydzieści kilogramów nadwagi. Nie uwierzyłbym nawet sobie samemu w to, że droga do aktualnej formy będzie jedną z najlepszych przygód w życiu i zmieni je całkowicie. Założyłem zatem wówczas 5 km bez zadyszki. Rok temu przebiegłem ponad 2000 km, a w tym biegnę kolejne dwa maratony.

Gdybym w końcu chciał dążyć do życia na drugim końcu świata, w otoczeniu piaszczystej plaży i ciągłego upału za wszelką cenę, nigdy nie przekonałbym się, że moją i mojej Żony północą jest Skandynawia. Zatem sprawdziliśmy to nie raz i nie baliśmy się skrócić niejednego tropikalnego urlopu – o połowę.

Trzy powyższe przykłady łączy jedno – systematyczne, małe kroki stawiane z uporem maniaka niemalże codziennie. Systematyczne mówienie sobie: Sprawdzam, dokąd zmierzam.

Wiesz ile razy miałem ochotę, całkowicie olać trening? Dziesiątki. Nauczyłem się rezygnować z niego wtedy, gdy faktycznie ciało potrzebuje regeneracji i robić – połowę – gdy górę mocno chce wziąć lenistwo. Ta połowa to podtrzymanie momentum, które o wiele trudniej jest rozpędzić od zera, niż podtrzymać na chwilowo niższych obrotach.

Nikt z nas, na koniec dnia, nie porównuje się z nikim innym oprócz siebie z wczoraj.

A skoro – siebie – to nie z jakąś wersją z wyobrażeń, czy ideałów, ale ze stanem faktycznym. Tam, wczoraj. Tu i teraz.

Przy podchodzeniu do nowych wyzwań i celów, warto w trakcie drogi zadać sobie takie pytanie kontrolne:

Z czego byłbyś dumny/-a, gdyby Ci się nie udało, ale gdybyś miał/-ała odwagę tego spróbować?

Dlatego tak ważne jest, aby szukać takiego stylu życia (online i offline), który jest dla Ciebie idealny przez większość czasu.

Pielęgnuj to.

Magia wystarczającej codzienności

Finowie czerpią satysfakcję z prowadzenia zrównoważonego życia i postrzegają sukces finansowy jako zdolność do identyfikowania i zaspokajania podstawowych potrzeb.

Od dekad robię tak samo, a ta definicja jest mi szalenie bliska. Nie pędzę do niezależności finansowej w rozumieniu posiadania nieograniczonych środków i kapitału, ale korzystając z uważności, pielęgnuję i dbam o wzrost tego, co pozwoli mi i mojej rodzinie zaspokajać podstawowe (dla nas i przez nas określone) potrzeby, zostawiając zawsze kilka kuponów do odcięcia.

Nie popadamy dzięki temu w inflację kosztów życia, a mogąc generować większe przychody, nie przesuwamy nieuchwytnego celu o kolejną ilość lat, lecz rozszerzamy nasz własny horyzont, dostrzegając na nim kolejne nowe wyspy.

Magia zwykłej codzienności. (Fot. Krzysztof Kołacz)

Profesor Arto O. Salonen, na Uniwersytecie Wschodniej Finlandii, badał dobrobyt w fińskim społeczeństwie. Napisał kiedyś słowa, które są dla mnie mentalną kotwicą, pozwalającą utrzymać czujność i cieszyć się np. powyższą grą światła zachodzącego szybko (ale z gracją!) lutowego słońca:

Kiedy wiesz, co jest wystarczające, jesteś szczęśliwy.

Na koniec zostawiam inspirację, która pokazuje, że wysoko zasięgowe treści mogą być po pierwsze – nieme, a po drugie opowiadać historię zwykłego życia w Oslo. Kanał introvert & dog odkryliśmy jakieś dwa lata temu i nadal nie przestaje nas inspirować.

The whole world is a series of miracles,
but we're so used to them we call them ordinary things.

– Hans Christian Andersen –

Przechodzimy do Porady tygodnia oraz moich rekomendacji.

Porada tygodnia

Szybkie przełączanie tapety, pomiędzy wersją jasną i ciemną

Pewnie znasz opcję „Mieszanie zdjęć”, która w iOS i iPadOS pozwala ustawić jako tapetę kilka różnych obrazów, które będą się zmieniać w określonym harmonogramie – co określony czas, po zablokowaniu lub po stuknięciu w ekran.

Ciekawy sposób na wykorzystanie tej ostatniej opcji pojawił się na X i polega na przełączaniu pomiędzy sobą jasnej i ciemnej wersji tej samej tapety – w tym przypadku symulując działanie przełącznika.

Jak osiągnąć taki efekt?

Pobierz na iPhone dwie wersje kolorystyczne tej samej tapety (np. wspomniany włącznik, który znajdziesz tutaj).
Następnie dodaj nową tapetę (Ustawienia > Tapeta > Dodaj nową tapetę) i użyj opcji „Mieszanie zdjęć”, wybierając następnie ręcznie te dwie grafiki.
Tapety powinny być ustawione dokładnie w ten sam sposób, dlatego najlepiej w tym miejscu użyć domyślnego ich ustawienia. Na koniec przełącz „Częstotliwość mieszania” na „Po stuknięciu” i zapisz konfigurację.

Dzięki temu na ekranie Twojego iPhone zagości włącznik, którego dotknięcie będzie zmieniać tapetę między wersją jasną i ciemną – świetny dodatek do automatycznej zmiany schematu kolorów na wersję ciemną.

Przygotował: Damian (zTechnicznego.pl)